Dinsdag, 3 mei We vertrekken om 10 over 10 richting Osnabrück, via de gebruikelijke landweggetjes bereiken we de A50 en het duurt maar even en Mw Tomdom roept neem de afslag en stuurt ons naar zutphen, ja, 't is vast 1 minuut sneller dan via het knooppunt Beekbergen maar we kiezen dan toch maar voor die extra minuut. Daarna zijn het alleen maar snelweg kilometers en we schieten lekker op, we steken de IJssel over bij Deventer en een karakteristiek stukje Nederland laten we achter ons. We rijden nooit sneller dan 88 km per uur, waarom zou je sneller willen, hang je elke kilometer weer achter een vrachtauto, die mogen ook
niet sneller dan 90 km per uur en ze inhalen is ook niet altijd een feest.
Dan met nog 30 km te gaan stuurt Mw.Tomtom ons van de snelweg af, rechtsaf, linksaf, de weggetjes worden steeds smaller maar gelukkig zijn er weinig tegenliggers. Maar dat het niet een gebruikelijke route is blijkt wel uit de vele verbaasde ogen van mensen die in de tuin bezig zijn, ze stoppen met hun werk, kijken op en ..... Het is een koude maar zonnige dag en dan is de natuur in het voorjaar op zijn mooist, fris groen aan de bomen, gele koolzaadvelden, glooiende heuvels, piepkleine dorpjes. In het dorpje Leeden zien we een parkeerterreintje, dat bijna helemaal vol is zodra wij er op staan. Het is tijd voor een lekkere lunch, helaas is het nog niet warm genoeg om tafel en stoel buiten te zetten, maar er is gelukkig ook nog een binnen. We gaan verder en rijden door een soort stroomdal in het Teutoburgerwoud, het wordt de Teutoschleiffen genoemd en blijkt een waar
wandelgebied te zijn. Het Teutoburger Wald (zoals de Duitsers het noemen) is een lage bergrug van circa 105 km lang en het hoogste punt is maar 446 meter. We rijden dus -zoals gewoonlijk bij Mw. Tomton - weer eens een toeristische route die bizar is voor een caravan - want het weggetje is maar 3,5 meter breed - maar ongevenaard mooi, zo dicht bij de natuur kom je zelden. We vinden de camping als vanzelfsprekend want de weg waarop we rijden is die enige weg en die loopt langs de camping. we mogen zelf een plaatsje uitzoeken en dat levert een echt mooi plekje op. De eerste dag zit er op, we hebben geen internet, het is er wel, 65Mb wifi maar daarna is het koperdraad van waarschijnlijk maar 15 Mb en dus .... Wat wel opvalt aan deze camping is dat hij 'bezet' is door Nederlanders, echt bijna alleen maar Nederlanders, twee Duitse caravans en één Deense caravan. Morgen is er weer een dag, maar deze dag is alvast geslaagd.
Woensdag, 4 mei Het was een koude nacht, maar heerlijk geslapen, saai hè als een log zo begint. We hebben gisteren een goede kaart van het gebied gekocht en vandaag gaan we naar Lienen, over de 'bergrug' die het Teutoburger Wald is. Het wordt
dus een bospad dat gek genoeg niet al te stijl is, terwijl de heuvelrug er van afstand best stijl uitziet. Het weer is prima en ofschoon we dus helemaal verkeerd lopen, het pad is al lang opgehouden en wij lopen nog steeds - volgens ons - naar Lienen. Het mooie van 'van het pad af' is wel dat je plots een paar hertjes ziet die verschrikt opkijken en er rap vandoor
gaan. In krap een uurtje zijn toch we in Lienen waar we pardoes tegen een trouwerij aanlopen, ik wil nog even mij voordoen als een goede kennis van de ouders van de bruid, maar op aandringen van Emmie zie ik daar toch maar vanaf. Ik had zo graag nog één keer een 'Wedding Crasher' willen zijn. In het dorp is een park dat echt heel leuk van opzet is en voor de helft betaald met sponsorgeld, want de bank waarop we zitten is van de fa. Grussman, ja zo kost het de gemeente maar weinig, alletwee blij.
In de zon genieten we van onze meegebrachte lunch, daarna weer op pad door het dorpje, alles is gesloten, ja tussen twaalf en
twee uur is het dicht. Alleen de ALDI is open en dus..... Terug nemen we de echte weg over de 'bergrug' en we zijn tegen drie uur weer thuis. De natuur is hier echt heel mooi en ook gevarieerd maar dat is niet alles, overal, echt overal zijn wandelpaden uitgezet, zelfs over hele top van het Teutoburger Wald is een pad, de Hermannsweg. Morgen gaan we weer een stukje doen. Maar nu nog even terug naar al degenen die hier niet naartoe komen, mijn advies is, doe dat niet, doe dat niet, dan blijft het hier mooi en hebben wij het rustig, het is hier nu precies druk genoeg.
Dan plotseling, zomaar, en toch schrik je, de elektriciteit valt uit, even zit de hele camping in donker, dan een paar tellen later gaat het weer aan, maar niet bij iedereen en ook niet bij ons. Vlug de zaklamp, een kaarsje aan en nog een kaarsje aan, binnen is het tenminste weer op orde maar wat gebeurt er buiten? Een paar campinggasten staan met de campingbaas te kletsen maar met kletsen los je niks op. We gaan naar de schakelkast, er is niks te zien maar de campingbaas mag de kast zelf niet openen want het is hoogspanning. Er staat een noodnummer op, bellen!, dit is een storing maar de campingbaas vindt dat het wel wat laat is om nu nog te bellen, nou moe, nou vraag ik je, waar is een storingsdienst dan voor.... pffff... Het is bijna elf uur, we gaan maar naar bed en nu is het ineens fijn dat het een koude nacht is, want dan ontdooit de koelkast niet zo.
Donderdag, 5 mei Het is precies acht uur als de elektriciteit weer terug komt, eindelijk want de koelkast was al aan het ontdooien. Het scheren en douchen verloopt chaotisch, eerst de scheerzeep vergeten, dan het washandje vergeten en
uiteindelijk zonder douchemunt in het badgebouw staan. Na het ontbijt en de koffie gaan we naar Bad Iburg, een dorpje precies ten oosten van de camping maar dan wel 5 kilometer lopen. We gaan heen over de Hermannsweg, de rug van het Teutoburger Wald, heerlijk, wat een fijne boswandeling, wat een rust en hier en daar een fraai vergezicht. Er zijn vandaag een heleboel mensen op pad - het is immers Hemelvaartsdag en dat wordt hier serieus gevierd - soms met het bier in de hand, ze zijn vast op weg naar de Malepartus, een Beiers aandoende biertent op de route naar Lienen. Als we in Bad Iburg aankomen is de eerste stop een
hotel/restaurant voor een drankje met appelgebak, ook voor ons een feestdag. We verkennen het dorpje uitbundig en vermoeden dat het op een gewone dag nog levendiger is in de fraaie straatjes. Ook hier een fraai speelpark voor de kleintjes, net als in Lienen, ja ze doen hier wel wat voor de inwoners - hoorde gisteren op de radio dat Duitsland een begrotingsoverschot heeft van 43 miljard - ja in NL doen we iets niet goed. Hoog boven het stadje torent een Schloss, werkelijk een fraai gezicht echter de wandeling er naartoe kost een paar kreten van vermoeidheid. Nadat we een brood aangeschaft hebben in het enige winkeltjes dat open is, gaan we terug. Nu voert de route aan de andere kant van de 'Schleife' en de start is heftig, we gaan
echt stijl omhoog en dat kost moeite, het is maar liefst zes kilometer, want deze route slingert meer. We lopen helaas een keer verkeerd en komen uit op de lokale weg van Bad Iburg naar Lienen, nou beste mensen die op een nier wachten, vandaag is er hoop want er zijn heel wat motorrijders die ook een hemelvaart willen. Het is al half vijf als we weer bij de caravan zijn, nou het was wel een beetje een uitputtingsslag maar het was schitterend.
Vanavond is het internet helemaal weg, vermoedelijk ligt de server van EWE er uit, nou ja, dan geen internet, welterusten.
Vrijdag, 6 mei Het is het eerste dat ik hoor op de radio: een motorrijder is vannacht bij een botsing omgekomen, hoe triest ook, tevens zo in lijn met de verwachting. Later vandaag voor de camping veel sirenes, een brandweerauto, twee politiewagens, een trauma helicopter, ja..... weer één, bij ons in de straat voor de camping, weer een motorrijder, tegen een boom.
Vandaag zijn we naar Osnabrück geweest, we wilden de brug over de Osna wel eens zien, maar ja, er is geen Osna en slechts
een paar bruggen over de Hase, zoals de rivier door Osnabrück heet. We parkeren een beetje aan de rand van het centrum en gaan te voet verder, dan zie je meer. Osnabrück is een grote stad (ca. 160.000 inwoners) maar - waarschijnlijk door
oorlogsgweld - is er een vrijwel geheel vernieuwde binnenstad met nog maar een paar historische gebouwen, de Dom, de Johanneskerk en de Mariakerk, ofschoon deze laatste erg veel nieuw ogende zandsteen blokken in de gevel heeft, zal wel
gerestaureerd zijn. Het aanbod van winkels is groot, zeer groot evenals het aantal terassen voor restaurants en het is er erg druk, overigens zal het morgen nog drukker zijn vanwege de jaarlijkse nachtelijke kraampjes markt waarbij er tevens muziek is op een groot aantal podia - sorry dat is niks voor ons. Nog even over de Dom, in een Dom is heel vaak een zg. Schrein, waarin relieken van een heilige worden bewaard. Deze heilige heet Rainer (+ 1238) en zijn heilige leven bestond uit: zich laten inmetselen en leven in honger en ellende in een cel onder de domtoren. Volgens mij is zo'n persoon niet heilig maar gewoon gek. Dat ze zo iemand dan heilig verklaren snap ik niet.
Vanavond zijn we naar Hagen geweest naar een pizzeria, lekker hoor maar ik zit nu nog te puffen. Daarna kwamen we langs de kerk die nu in gebruik is als dorpshuis, daar was een muziekfestival aan de gang met Litouwse, Russische en Duitse optredens, erg leuk om mee te maken, morgen zijn andere landen aan de beurt. Dat hebben die Duitsers dan weer wel.
Zaterdag, 7 mei Vandaag is het weer een zeer zonnige dag, het zou zelfs 28 graden kunnen worden, wie had dat gedacht
en wie had dat verwacht. Na de lunch gaan we - alweer - naar Hagen a.T.W. waar het muziekfestival zijn tweede dag beleeft met eerst een grote mars door het dorp, van de kerk naar het sportveld waar de hele middag concerten en uitvoeringen gegeven zullen worden. Er zijn maar liefst 25 groepen die meedoen uit o.a. Litouwen, Nederland, Duitsland, België en Rusland. We blijven tot het eind van het programma. Toch is het ook een beetje bizar, er zijn zoveel inwoners in dit dorp maar er zijn er maar weinig die komen kijken en luisteren, het grootste deel van het publiek bestaat uit deelnemers en dat is dan toch ook
weer jammer. Het is hart-verwarmend te zien dat zoveel mensen zoveel plezier beleven aan hun hobby en aan een dergelijk uitje. Het lijkt voor niemand een verplicht nummer te zijn om hier vandaag te staan en hier op te treden. Wat wel opvalt is dat de gemiddelde leeftijd van de deelnemers per land zo ongeveer 22 jaar is maar dat de folkloristische dansploeg - 'skotsploeg' - uit NL, gemiddeld 70 jaar is. Hoe is het toch mogelijk dat het de Belgen wel lukt om een heel leuk dansploeg te hebben, of de
Litouwers met hun tieners die er vollop op los dansen. Zijn we in NL te goed voor deze hobby, voor dit pretentieloze vermaak? We hebben in NL zo vaak de mond vol over vanalles-en-nogwat maar waar zijn we zelf eigenlijk met onze grote mond, nou gewoon thuis achter de buis met 100% passief vermaak.
Zondag, 8 mei Vandaag is het moederdag, dus moeder mag langer uitslapen, maar ja Emmie is mijn moeder niet, dus pech gehad. Opstaan! Nee hoor, grapje, dom grapje. We nemen de tijd voor het ontbijt, de tijd voor de koffie - zonder gebak, de
tijd voor de lunch en dan, dan gaan we op pad. We gaan vanmiddag naar Warendorf en daarna, dat zien we dan wel. We gaan de weg op naar Bad Iburg maar ja, er is alweer een ongeluk gebeurd, dus terug en via Lienen naar Warendorf, ruim 30 km. We raken de auto gemakkelijk kwijt, het is toch opvallend hoeveel parkeerterreinen hier in de dorpen zijn, zeker in vergelijk met de Languedoc. We lopen gemakkelijk naar het centrum en volgen een beetje de bezienswaardigheden die op ons kaartje - van de campingvrouw gekregen - staan. Warendorf is echt een heel gezellig dorp met meerdere pleintjes en straten met leuke winkels
en terrassen. Na een biertje maken we onze wandeling af en gaan naar Telgte, zo'n 15 km rijden. Als we het dorpje naderen zien we dat er echt wat aan de hand is, overal staan weg-afzettingen, gelukkig raken we de auto kwijt op een parkeerplekje dichtbij de feestelijkheden. Hier is een grote kraampjesmarkt annex rommelmarkt, alle winkels zijn open, er zijn meerdere podia waarop goede muziek gespeeld wordt, de kerk is open en er is een speciale dienst voor de kinderen. Het is gezellig druk, opnieuw een groot genoegen. Op een terrasje vieren we moederdag met koffie en thee met gebak - eindelijk. We maken de wandeling door het dorpje af en gaan maar naar Bad Iburg om wat te eten. Onderweg staat alweer een grote takelauto een
personenauto uit het weiland te slepen - wat doen ze hier toch? In Bad Iburg gaat het restaurant net dicht, het is zes uur, raar en dat op Moederdag. Dus belanden we bij de Imbiss van een Turk, ook goed maar we hadden het ons anders voorgesteld.
En dan dit nog!! Wat hebben we hier de afgelopen dagen geleerd, nou het is hier allemaal prima geregeld - beter dan in de Languedoc -, schoon, goede wegen, ruime parkeermogelijkheden, veel winkels - ook in de kleinere dorpjes - fraaie natuur (natuurlijk minder divers dan in de Languedoc) en ontzettend veel activiteiten in de dorpen. Heerlijk hier te zijn. Alleen dat racen over die 60 km/u wegen waar je 100 km/u mag en waar ze 120 km/u rijden, dat kan beter!!
Naar de volgende week.